و ناگهان جهان آبی می شود ...

۴ خرداد ۱۳۶۹
استقلال ۲ پرسپولیس ۱

جلوی تلویزیون نشسته ای و همبازی دوران کودکی ات از تیم آبی حمایت می کند. تو لجبازی، و درست به همین دلیل از تیم قرمز طرفداری می کنی. قرمزها خیلی زود به گل می رسند اما تو خوشحالی نمی کنی. تو متعلق به آن ها نیستی. نیمه اول با برتری قرمزها به پایان می رسد. یک حس غریب بین دو نیمه تو را به طرف آبی ها می کشاند.
کاراکتر و نوع بازی عابدزاده، شاهین و شاهرخ بیانی، زرینچه، احدی، ورمزیار و هاشمی مقدم در این حال عجیب بی تاثیر نبوده اند. با این که قرمزها با یک گل به رختکن رفته اند تو با آبی ها احساس یگانگی می کنی. تصمیمت را گرفته ای تا در کشاکش های دوران کودکی استقلالی شوی. استقلالی بمانی، تا همیشه... . استقلال را، خود تو انتخاب کرده ای و با آن می مانی. درست برعکس برخی که سال ها بعد به تیم خود و هواداران پشت می کنند. نیمه دوم آغاز می شود. پورحیدری سرخاب را به جای امیر هاشمی مقدم به زمین آورده است.
عباس سرخاب در کمتر از ۳۰ ثانیه گل تساوی را می زند: سرخاب ۳۰ ثانیه، سرخاب ۳۰ ثانیه. (۱) ۲۵ دقیقه زمان لازم است تا مرفاوی کار را تمام کند: استقلال ۲ پرسپولیس ۱ و تو سر از پا نمی شناسی ... و ناگهان, جهان, برایت آبی می شود. این آغازی است برای رکورد زنی استقلال در دربی ها. از ۶ سالگی تا ۱۳ سالگی ات مابین سال های ۶۹ تا ۷۵، آبی ها در هیچ دربی یی شکست نمی خورند. ۱۰ بازی پیاپی بدون شکست. ۷ سال خاطره انگیز و ثبت بهترین رکورد در دربی ها.

 (۱) این لقب ۱۲ سال بعد با گل ۳۰ ثانیه یی علی سامره به پرسپولیس یادآور یک ۳۰ ثانیه یی دیگر برای تاجی ها می شود: علی ۳۰ ثانیه، علی ۳۰ ثانیه.